Апракос 246
Седми~ца з&i-z по пzтьдесz~тнице
Еф., 226 зач., IV.17–25
(За? ск7ѕ.) Брaтіе, сіE глаг0лю и3 послyшествую њ гDэ, ктомY не ходи1ти вaмъ, ћкоже и3 пр0чіи kзhцы х0дzтъ въ суетЁ ўмA и4хъ, помрачeни смhсломъ, сyще tчуждeни t жи1зни б9іz, за невёжество сyщее въ ни1хъ, за њкаменeніе сердeцъ и4хъ: и5же въ нечazніе вл0жшесz, предaша себE студодэsнію, въ дёланіе всsкіz нечистоты2 въ лихоимaніи. Вh же не тaкw познaсте хrтA: ѓще ќбw* слhшасте є3го2 и3 њ нeмъ научи1стесz, ћкоже є4сть и4стина њ їҳсэ: tложи1ти вaмъ, по пeрвому житію2, вeтхаго человёка, тлёющаго въ п0хотехъ прелeстныхъ, њбновлsтисz же дyхомъ ўмA вaшегw, и3 њблещи1сz въ н0ваго человёка, с0зданнаго по бGу въ прaвдэ и3 въ препод0біи и4стины. Тёмже tл0жше лжY, глаг0лите и4стину кjйждо ко и4скреннему своемY,
* понeже
Мк., 53 зач., XII.1–12
(За? н7г.) РечE гDь при1тчу сію2: віногрaдъ насади2 человёкъ, и3 њгради2 њпл0томъ, и3 и3скопA точи1ло, и3 создA ст0лпъ, и3 предадE є3го2 тzжaтелємъ*, и3 tи1де. И# послA къ тzжaтелємъ во врeмz рабA, да t тzжaтєль пріи1метъ t плодA віногрaда: nни1 же є4мше є3го2 би1ша и3 њтослaша тщA. И# пaки послA къ ни6мъ другaго рабA: и3 того2 кaменіемъ би1вше, проби1ша главY є3мY и3 послaша безчeстна. И# пaки и3н0го послA: и3 того2 ўби1ша: и3 мнHги и4ны, w4вы ќбw бію1ще, w4вы же ўбивaюще. Е#щE u5бо є3ди1наго сhна и3мЁ возлю1бленнаго своего2, послA и3 того2 къ ни6мъ послэди2, глаг0лz, ћкw ўсрамsтсz сhна моегw2. Џни же тzжaтелє рёша къ себЁ, ћкw сeй є4сть наслёдникъ: пріиди1те, ўбіeмъ є3го2, и3 нaше бyдетъ наслёдствіе. И# є4мше є3го2 ўби1ша и3 и3зверг0ша є3го2 в0нъ и3з8 віногрaда. Что2 u5бо сотвори1тъ госп0дь віногрaда; Пріи1детъ и3 погуби1тъ тzжaтєли и3 дaстъ віногрaдъ и3нBмъ. Ни писaніz ли сегw2 чли2 є3стE: кaмень, є3г0же не въ рzдY сотвори1ша зи1ждущіи, сeй бhсть во главY ќгла: t гDа бhсть сіE, и3 є4сть ди1вно во џчію нaшєю; И# и3скaху є3го2 ћти, и3 ўбоsшасz нар0да: разумёша бо, ћкw къ ни6мъ при1тчу речE: и3 њстaвльше є3го2 tид0ша.
* дёлателємъ